Safo. «Poema de Atis»

Safo. «Poema de Atis» o «Poema sobre la muerte»

οἴχομαι, Ἄτθι, δ’ πεπόνηκα θύμωι.
πα]νταχοῦ πόντω δὲ μεθήξα καὶ γᾶς.
ὔπνος ἄρ’ ληθαῖον ἐπὶ πτέρον μοι
δάρον καθήξοι.

ποῦ δε; Κύπρις ἀργαλέη με ἔσχε̣.
ἠ]ύτε Ταντάλω χόλον ἄρ’ πονῆται
ὔβρι θέων. πέτρος ϝε θέλ’ ἔμμεναι ὠς
μὴ ἴνα πάσχω.

Me muero, Atis1Atis es una de las amantes de Safo. Además de en este, aparece mencionada en el fr. 131 de Safo (Ἄτθι, σοὶ δ’ ἔμεθεν μὲν ἀπήχθετο / φροντίσδην, ἐπὶ δ’ Ἀνδρομέδαν πότῃ) y en la Heroida XV, v.15 de Ovidio (Non oculis grata est Atthis, ut ante, meis)., he sufrido en mi corazón.
Te he buscado por todas partes, por mar y también por tierra.
Que el sueño extienda sobre mí las alas del olvido
durante mucho tiempo.

Pero, ¿a dónde ir? La funesta Cipris2Afrodita me dominó.
Así como la hija de Tántalo3Níobe se jactó de su fertilidad frente a Leto. Apolo y Ártemis (hijos de Leto) se vengaron matando a casi todos los hijos de Níobe, después Níobe fue convertida en piedra por Zeus. sufre la ira de los dioses
a causa de su soberbia, así deseo convertirme en piedra como ella
para no sentir.

Citar este post:

Sánchez Sergueeva, M. (28 de enero de 2024). Safo. «Poema de Atis». Epistemomanía. https://epistemomania.com/safo-poema-de-atis/

Descubre más desde EPISTEMOMANÍA

Suscríbete y recibe las últimas entradas en tu correo electrónico.

2 comentarios en “Safo. «Poema de Atis»”